02/07/2015

Oparia

Gaur, aspaldiko partez, mintzatu gara telefonoz. Eta hitz egitean zerbait mugitu zaigu barruan. Elkarrekin biluzik egoteko eta basatiki larrua jotzeko gogo izugarriak piztu zaizkigu. Arratsalderako hitzordua egin dugu. Gure aspaldiko baina ohiko leku horietako batean. Eta ia hitzik esan gabe biluztu nauzu eta ahoan sartu duzu zakila. Barruraino sartu duzu eta, gero, ez zara mugitu. Sufriarazteko gogoak zenituen. Eta horrela eman duzu ez dakit zenbat denbora. Mugimendurik egin gabe, nire zakil guztia zure ahoan sartuta, listuarekin bustiz. Guztiz bustiz. Eta azkenean korritu naiz zure aho barruan. Eta zu irribarretsu eta pozik. Nire zukua zure ahoan sentitzeko gogoa zenuela aitortu didazu...
Gero zu biluztu zara. Mediak utzi dituzu jantzita. Opari bat ekarri didazu. Zure alutxo ia ia depilatua. Eta nik jan dizut, gogotsu, mantso, xuabe. Zu korritu arte... Eta orain? Galdetu dizut. Zakil gerriko erakutsi didazu orduan. Zenbat denbora! Eta lau hankatan jarri nauzu. Eta atzamar batekin nik neuk bidea irekitzeko eskatu didazu. Eta nik atzamarra eraman dut nire uzkira, eta zure aurrean hasi naiz sartzen. Orduan hurbildu zara zu, eta silikonazko zakila sartu didazu ipurdian. Eta barruraino sartu bitartean, eskuarekin nire barrabilak estutzen dituzu. Eta nire oihuek animatzen zaituzte eta azkarrago irekitzen didazu ipurditxoa... Gelditzeko eskatu dizut gero. Eta zu jarri zaitut lau hankatan ohe gainean. Besoak hanketan lotu dizkizut. Eta horrela egonda, hasi naiz zure ipurdia jaten, nire mingaina barruraino sartzen. Zaplazteko batzuk ere eman dizkizut ipurmasailetan. Gero, zure belarrira hurbildu eta zera xuxurlatu dizut: prest al dago ipurdi estu eta txiki hori? Nire zakil lodiarekin apurtzeko gogoz nago... Eta erreakzionatzeko denbora eman gabe kokatu naiz zure uzkiaren sarreran eta sartu dizut zakilaren punta. Min pixka bat eman dizu baina jarraitzeko eskatu didazu, baita zaplazteko gehiago emateko ere. Eta barruraino sartu dizut, nire barrabilak zure ipurmasailen kontra talka egiten, nire eskuekin zure bularrak estututz eta nire mihiarekin zure bizkarra milakatuz... Eta goxo korritu naiz zure ipurdiaren barrualdean.... Eta etzanda geratu gara biok ohean... Aspaldiko partez! Esan didazu: nolatan ez garen gehiago elkartzen? Hau ospatu behar da. Beste bat?

1 comentário:

Sergio disse...

UA! Pedazo de artículo