kanpinean

Duela bizpahiru urte izango zen. Data hauetan oporretan Lisboako kanpinera joan ginen Arantxa, Amaia, Igor eta laurok. Ez geneukan bikote harremanik. Guztiok lagunak ginen besterik ez. Eta gau batean, kanpineko jatetxean ardo zuriak alaituta geundenean, sexuaz hasi ginen hizketan. Arantxak aipatu zuen komiki erotiko batean ikusia zuela zakila xurgatzeko lehiaketa moduko bat.

- Eta nola da hori?- Galdetu zion Igorrek.
- Etxe batean zeuden, lagun batzuk, neska eta mutilak, eta neskek apustu egin zuten, zakila xurgatuz nor izango zen azkarrena – Azaldu zigun Arantxak.
- Eta nola jakin ahal zuten?
- Hori erraza da, motel! Mutilen zakilak era berean xurgatu eta lehen korritzen zena hortxe duzu irabazlea!
- Baina nik ez dut hain argi ikusten- aipatu nuen nik- hori subjetiboa da. Agian zu oso ona zara zakila xurgatzen, baina agian Igor ni baino azkarrago korritzen da, beraz…
- Tira, tira, hainbeste eztabaida- gaineratu zuen Arantxak- komiki bat besterik ez zen. Dena den, errealitatean proba egin ahalko genuke, edo zer?
- Proba egin?- Galdetu zion Amaiak.
- Bai, zergatik ez? Hemen lau lagun gaude. Bi neska eta bi mutil. Proba egin dezakegu eta ikusi zer gertatzen den. Eta gero aterako dugu ondorioak. Gainera apustu egin dezakegu eta galtzen duen bikoteak biharko afaria ordaindu!
- Baina zer diozu Arantxa?- Esan zuen berriro Amaiak- burua galdu al duzu? Nik hauetako bati zakila xurgatu?
- Joder, Amaia! Ez da zure bikotekidea izan behar, eta mamada bat besterik ez da, jolas bat. Sexuarekin tabu gehiegi dauzkagu. Barre egiteko polita izan daiteke, eta oporrak alaitzen lagunduko digu. Eta ziur gure mutilek poz pozik hartuko dutela proposamena, baietz? Zer diozue? Ez duzue ahoa ireki?
- Hombre, ez dakit… - gorriturik erantzun zuen Igorrek- niri ere palo ematen dit, egia esan.
- Ya, baina ziur gustatuko litzaizukela, ezta?- esan nuen nik- ba niri ere bai, nik Arantxaren proposamenarekin bat nator. Jolas polita izan daiteke eta gu lauron irudia egoera horretan beti geratuko zaigu memorian, horretaz zalantzarik ez izan!
- Benga, Amaia, animatu!- Esan zion Arantxak
- Bueno, orujo pare bat hartuta agian bai…
- Eta zu Igor?
- Ba nik ez dut ezetz esango…

Horrela jarraitu genuen hizketan. Afaria bukatu eta orujoak eta bestelako likoreak hasi ginen edaten. Orduan zalantza bat sortu zitzaigun. Amaiak planteatu zuen:

- Eta epaile bat ez genuke behar?
- Epaile bat?- galdetu nion nik.
- Bai, bestela nork erabakiko du nor den irabazlea?
- Eta non aurkituko dugu guk orain epaile bat?- Esan zuen Arantxak.
- Kanpineko harreran dagoena ez dago batere gaizki- erantzun zion Amaiak irribarretsu.
- Joder, Amaia, zuk bestelako intentziorik ba al duzu, baietz?- Esan zuen Arantxak- tira, ba ez dakit nola baina engainatuko dugu gurekin etortzeko.

Eta likoreak bukatuta harrerara joan ginen laurok. Mutila gu baino gazteagoa zen, edo hala zirudien behintzat, eta Amaiak hitz egin zuen berarekin. Auskalo zer esango zion eta nola ulertuko ziren baina gurekin etorri zen, kanpin dendara.
Kanpin denda handia zen, ez zen igloo horietako bat, baizik eta zutik egoteko aukera duzun horietakoak. Hara sartu ginen bostok eta garagardo batzuk kamaratik atera genituen.

- Dena den – galdetu zuen Arantxak- ez dugu erabaki nor jarriko den norekin…

Paper bat hartu nuen nik, bi zatitan banatu eta Igorren eta nire izena idatzi nituen. Doleztu eta Arantxa eta Amaiari eskaini nien. Bakoitzak bat hartu zuten. Arantxari nire izena egokitu zitzaion. Amaiari Igorrena.
Epaileari azaldu zioten adi adi jarraitu behar zuela proba. Gure zakilei so. Eta Arantxaren edo Amaiaren ahoan zuku zuria ikusi bezain pronto eskua altxatu behar zuela. Ah!, eta badaezpada ere kronometratu.

- Benga, hasi biluzten!- Esan zuen Arantxak.
- Eta zuek?- Erantzun nion nik.
- Guk zertarako? Guk ahoa besterik ez dugu erabili behar. Bestela, biluztuz gero tranpa izango litzateke…
- Mmmmmm, ados, ados…

Eta Igor eta biok hasi ginen arropa eranzten, guztiz biluzturik geratu arte. Biok enpalmaturik geunden. Eta epaileak ederki ongi begiratzen zien gure zakil handituei.
Zutik geratu behar ginela erabaki genuen. Eta neskak belauniko gure aurrean. Epaileak seinale eman eta Arantxak zakila irentsi zidan. Ezin dut esan zer egin zuen Amaiak Igorrekin, baina egoera benetan beroa zela aitortu behar dut. Dena den, nire arreta guztia Arantxarengan neukan jarrita. Eta honek bazekien zer egin. Esku batekin barrabilak hartu zizkidan, bestea nire ipurdira eraman eta atzamar bat sartu zidan ipurtzuloan. Joder, horrela bai korrituko nintzela berehala. Baina oraingo honetan hori zen helburua, beraz, horrela jarraitzeko esan nion. Ahoa nire zakilburuan jartzen zuen. Ezpainekin inguratzen zidan zakila, mihiarekin buelta pare bat eta gero zakil oso irentsi, sustrairaino, kolpe batez. Eta zakil osoa berea ahoan zegoelarik mihia ere mugitzen hasten zen. Paradisuan nengoen. Eta zeharka bazen ere Amaia eta Igor hor, gure ondoan ikusteak berotzen ninduen. Bai, Arantxak bazekien nola egin. Eta ni korritu nintzen lehena. Nire zuku guztia bere ahoan deskargatu nuen. Arantxa poz pozik ahoa ireki eta zuku zuria erakutsi zion epaileari.

- Irabazleak!- Esan zuen zukua irentsi eta gero.

Amaiak burua altxatu, Igorren zakiletik aldendu eta guri begira geratu zitzaigun. Igorren aurpegiak ere paradisuan zegoela adierazten zuen.

- Ostia, baina horrela geratuko naiz ni orain? Segi mesedez, heltzear nengoen-eta!
- Bueno, lo importante es participar- Esan zuen Amaiak eta Igorren zakilari heldu zion berriro, Igor korritu zen arte.

Epaileak esan zigun 90 segundo iraun genuela Arantxa eta biok.

- Bakarrik? Gehiago iruditu zait!- Esan nion nik – Tira, nabari da benetan gustura nengoela…

Orduan ohartu ginen gure epailea, praken azpian, guztiz enpalmaturik zegoela.

- Ba ni ere busti bustirik nago- esan zuen Arantxak- agian fabore bat egin beharko diogu epaileari, ezta?

Kremailera jaitsi zion eta zakil tente eta gogor bat agertu zen galtzontziloaren azpitik. Arantxa bere zakila jateko makurtu zen baina, hasi aurretik, mutilak ezetz egin zion buruaz. Ez genuen deus ere ulertzen. Baina orduan niregana jiratu eta atzamar batekin seinalatu zidan.

- Nahi du zu izatea!- barre egin zuen Amaiak.
- Ni? Nik ezin diot traste hori jan, ez naiz homosexuala, ezta bisexuala ere!
- Tira, tira- aprobetxatu zuen Amaiak- jolas bat besterik ez da, ez zara homosexuala izan behar zakil goxo hori jateko… eta guztiok bisexualak garela esaten dute….
- Baietz!- gaineratu zuen Arantxak- jan ezazu zakil hori! Niri morboa ematen dit eta ez dut inoiz ikusi mutil bat beste bati nola egiten dion. Eta gainera orain badakizu nola egin. Momentutxo bat besterik ez da.
- Eta mutiko hau hemen baldin badago- esan zuen Igorrek irrabarre maltzur batez- gure errua da, guk liatu dugu, beraz, errekonpensa guk eman beharko diogu.
- Klaro, zu ez zarenez zakila jan behar diona!

Halere arrazoi zutela pentsatu nuen eta morbo puntu bat ematen zidan egoerak. Ni biluzturik jarraitzen nuen (Igor jadanik jantzita zegoen). Mutilak prakak eta galtzontziloak orkatiletaraino jaitsi eta belauniko jarri zen. Ni lau hankatan jartzeko eskatu zidan. Eta horrela jarri behar izan nintzen. Eta Arantxaren estrategia erabili nuen. Esku bat jarri nion barrabiletan eta bestea ipurdian. Eta zakila jateari ekin nion. Amaia kronometratzen hasi zen. Minutu eskas batean korritu zitzaidan ahoan. Baina nik, Arantxak ez bezala, deseroso sentitu eta bere zukua tu egin nuen.

- Zuek bai irabazleak!- Esan zidan Amaiak.

Nik, dena den, aitortu behar dut berriro ere gogorturik nengoela. Batez ere publikoa izateak berotu ninduen. Arantxa, Amaia eta Igor, hor, kanpineko mutila eta nire inguruan egotea. Arantxak berriro ere esan zuen:

- Ufff, ba ni orain bai nagoela bustirik. Honek jarri nau a tope! Eta zu ere berdintsu zaudela esango nuke.

Hitz horiek esan, praka eta tanga belaunetaraino jaitsi eta lau hankatan jarri zen nire aurrean.

- Bidea irekita daukazu! Aprobetxatu!

Ez nuen gehiegi pentsatu. Kondoi bat hartu, bere aldakei heldu eta horrela, atzetik, zakila sartu nion bere alu bustian. Esku bat klitorian jarri, eta bultzatzen hasi nintzen.

- Eta Igorrek ez dit bere zakila ahoan jarriko?- Esan zuen intzirien artean.

Tenperatura beroegia zen eta Igorren zakila ere altu altu zegoen. Belauniko hurbildu zitzaigun eta zakila sartu zion ahoan. Irudi ederra osatu behar genuen. Hirukote ezin ederragoa. Baina Amaia ez zen jokoz kanpo geratu nahi. Kanpineko mutila hartu, gure ondoan etzanarazi, biluztu eta bere zakila jaten hasi zen. Mutila ere bigarren asaltorako prest agertu zen, zutik. Egoerak laguntzen zuen. Orduan Amaia ere lau hankatan jarri eta bere atzeko aldea eskaini zion mutikoari. Hau, nire ondoan jarri zen eta bidea ere aprobetxatzeko prest zegoen. Kondoi bat pasa nion, bultzatzen utzi gabe, eta berak, kondoia jartzeaz gain baselina bote bat atera zuen poltsikotik. Zakilean zehar baselina zabaldu eta Amaiaren ipurtzulorantz zuzendu zen.

- Ei! Hortik ez! Ez dudala probatu! Mina egingo didazula traste horrekin!- Kexatu zen Amaia.
- Lasai- esan nion nik- uste dut badakiela zer egiten ari den.

Eta horrela izan zen. Modu xuabe batez hondoratu zuen zakila Amaiaren ipurdian. Eta honek, mina baino, plazerra sentitu zuen. Horrela adierazten ziguten bere intziriek.
Eta niretzat gehiegi izan zen. Nire barrabilak Arantxaren ipurmasail ederretan kolpeka, Igor, Arantxaren ahoan korritzen ari zen une berean. Eta Amaiaren ipurdia kanpineko mutikoak zulatuta. Gehiegi. Halere, esfortzu berezi (eta handia) egin behar izan nuen oraindik ez korritzeko. Arantxaren orgasmoaz jabetu nintzenean, bere alutik atera, kondoia kendu eta Amaiaren ahorantz joan nintzen. Amaiak begietara begiratu ninduen, nire aldaketan jarri zituen eskuak eta piztia bat bezala irentsi zidan zakila. Bi kolpetan korritu nintzen bere ahoan eta berak nire zuku guztia gogoz irentsi zuen. Horrek ere gure lagunari lagundu eta mutilak Amaiaren ipurdian korritu zen. Bostok geratu ginen kanpin dendan botata. Lur jota baina pozik. Txortaldirik ederrena.

- Horrelako jolasak nahi duzuenean proposatu!- esan zuen Amaiak

Mutila harrerara itzuli eta guk beste garagardo batzuk atera genituen.

- Bai, nahi duzuenean nirekin ere kontatu!- gaineratu nuen.