"Txalo bero bat", esan zidan. Ni ohean etzanda nengoen, buruz gora. Eta bera zutik jarri zen, biluzik, ipurdia nire aurpegiaren parean kokatuz. Pixka bat jaitsi eta bere alutxoa geratu zitzaidan ahoaren parean. "Ongi eginez gero, txalo egingo dizut...". Mihia bere alutxoan sartu eta lanari ekin nion, gelditu gabe, presarik gabe. Ongi egin behar izan nuen, zeren eta bat-batean, bere ipurmasailen kontra txalotzen hasi zen. "Merezi izan du", pentsatu nuen. Eta barre egin genuen biok...
Sem comentários:
Enviar um comentário