Ongi etorri uda

Mendian, bide baten erdian, botila bat ur eta astean zeharreko eguerdi bero batean.
"Zerbait bururatuko zaizu", esan zidan prakak nire aurrean jaisten zituen bitartean, tanga zuri fina agerian utziz, eta botila seinalatuz.
"Bai, zerbait bururatzen ari zait", erantzun nion.
Botila hartu eta ura botatzen hasi nintzen bere bizkarraren gainean. Eta ura, bere bizkarretik ipurdirantz nola irristatzen zen ikusten geratu nintzen.
Tangaren bidea hartu zuen urak. Orduan hurbildu nintzen ni, belanikatuta bere atzetik. Eta tanga inguruko ura mihiarekin edaten, miazkatzen hasi nintzen.
Ur gehiago bota nuen eta ur gehiago irristatu. Tanga guztiz bustirik, atzeko haria altxatu eta, azpitik, ura sartzearekin batera mingaina sartu nuen nik, tanga eta uzkia artean jolastuz.
Eta mingaina lanean zegoen bitartean, esku bat eraman nuen bere hankartera (oraindik tangaren gainetik) eta laztantzen hasi.
Urarekin nire esku hori busti eta berriro ere bere hankartera eraman. Eta astiro-astiro, eskua tanga azpitik sartu eta alua zuzen-zuzenean laztantzen hasi nintzen nire esku bustiarekin.
Gero, tanga ere prakaren lekura jaitsi (izterretaraino) eta mingainarekin bere uzkian jolasten jarraitu nuen. Eskua, berriz, bere alu gainera berriro eraman, hatz bat barruan eta beste bat klitorian...
Eta horrela korritu zen, intzirien artean, mendi erdian... eta "udari ongi etorri ederra eman diogu", esan zidan.
Tanga bustia kendu, praka ahal bezala jarri eta bidean jarraitu genuen...