Bere urtebetetzea zen eta beti aipatzen zidan fantasia betearazteko unerik egokiena izan zitekeela pentsatu nuen. Nirekin eta ezezagun batekin arratsalde osoan larrua jotzen egotea. Eta ezezaguna aurkitu nuen. Ez galdetu nola eta non, baina fidatzekoa zela ziurtatu ahal izan nuen. Eta bera etxera ailegatu zenean biluzik aurkitu gintuen. Eta aurkezpenak egin nituen. Berak ezin zuen sinetsi. Nire fantasia errealitate bihurtuko duzu! Esan zidan. Bai. Erantzun nion. Orduan belaunikatu zen. Gure hankarteak hurbiletik ikusi nahi baitzituen. Eta eskuen artean hartu zituen. Eta astiro-astiro bi zakileekin jolasten hasi zen. Eta ezezagunarena sartu zuen ahoan. Eta xurgatu zuen. Eta ondoren nire txanda izan zen. Nirea bere ahoan hondoratu zuen. Uste dut urtebetetze honetan ez naizela aspertuko, esan zigun. Sofan gainean belaunikaturik jartzeko eskatu zidan. Eta atzetik behatu zien gure ipurdiei. Gero gure erdian kokatu eta gure ipurtzuloetan jolastu zen. Jaitsi! Oihukatu zigun. Eta gu sofatik jaitsi ginen. Bera geratu zen sofa gainean. Eta katu bat bezala mugitu zen. Lau hankatan geratu zenean hurbiltzeko eskatu zigun. Orain bai, esan zuen. Etor zaitezte! Ezezaguna atzean jarri zen eta astirik galdu gabe zakil osoa sartu zion alutik. Niri aurreko partea egokitu zitzaidan. Eta atzetik zetozen kolpeen erritmoan nire zakila bere ahoan hondoratu zuen berriro. Barrabilak hartu zizkidan esku batekin. Eta bestearekin, nire hankartearen enborra hartzen zuen. Ez nuen luzaro iraun. Eta nire zukua isuri nuen bere ahoan. Ezezagunak pittin bat gehiago iraun zuen. Baina ez asko. Arratsaldeak hasi besterik ez du egin, abisatu zigun. Kaferik nahi?...