26/10/2007

Arratsaldean, auzoan egon zarela entzun dut, eta oroitu naiz zutaz,
zure gorputz lirainaz, eta
Lizunki begiratzen nauzun aldi bakoitza etorri zait burura,
oroitzen zara Sopelanaz?
Alboan lo egin genuen, ohe berberan, baina ukitu gabe,
guztiz lotsatuak
Ze zaila egin zitzaidan zure titiburu horien alboan deus egin gabe
lo egitea! Baina egia esan,
Nekez lo egin nuela aitortu behar dizut, eta maindireak
nire zukuaz bete nituela
Errekonozitu behar dizut, zure alboan nengoelarik,
zutaz pentsatzen nuelarik...

4 comentários:

Anónimo disse...

Segi horrela!!!

Zenbat oroitzapen on bapatean...

Anónimo disse...

Nire alboan zinela nik ere egin nuen zurekin "amets"..zure zakil gogorra nigandik gertu zegoela nekien...eta eskuak zein gorputza geldirik izatea zenbat kostatu zitzaidan jakingo bazenu...Amets egin nuen, zuk nirekin jolasten zenuela.

Anónimo disse...

ba... hori da, batzuetan, lotsatia izateak duena. Elkarren ondoan lo egitea, elkarrenganako desira berberak izatea eta biak eskulanak egin behar izatea beste gauza batzuk egin genitzakeen unean...

Anónimo disse...

Beldurrak, lotsak,...alde batera utzi beharko genituzke eta benetan desio eta nahi dugun hori egin...bizitza laburregia da buruari alperrikako bueltak emateko!!!