"...Eta zu hor eserita, aduaneroa lez zienagan. Eman dezagun zakila haunditurik duzula. Eta izena asmatuko diozu hondartza galduari, edo ez, izenik gabe utziko duzu memoriaren mapa legalitaterik gabekoen bazterrean...

...Neska hori ere zer da ba, neska hori, ohol galdu bat bezala besarkatzen duzu-eta. Baina zeurea da itsasoa eta egunsentia eta gaua, zeurea da denbora. Entzun hondartzara datozen olatu zentzu gabeak eta México lindo y querido…"

Ruper Ordorika