Eta badakizu zertaz oroitzen naizen askotan? Auzoko festetaz. Oroitzen naiz eskatu zenidala lo egiteko lekua. Herritik etorriko zinela eta festa guztiak hemen eman nahi zenituela. Eta nik etxeko gela bat eskaini nizun, jakina! Nola ez? Ondoko gelan lo egingo zenuela pentsatze hutsarekin berotzen nintzen...

Eta festak heldu ziren. Eta etxera etorri zinen. Eta desioz hiltzen nintzen. Zutaz. Eta gau batean benetan maitakor zeundela iruditu zitzaidan. Baina ni baino lehenago alde egin zenuen etxera. Eta ni joan nintzenean lotan zeunden eta ez nuen zure loa esnatu nahi izan. Baina goizean, gosaltzera gonbidatu behar zintudanean, zure gelako atea ireki nuen astiro, eta han aurkitu zinturan, lotan, ohe gainean, tanga eta tirantedun kamisetaz jantzirik, zure bihurgune eder horiek guztiak nire begiei oparituz... eta ezin izan zintudan esnatu. Nire hankatartea bai esnatu egin zela eta komunera joan behar izan nintzen eta zureganako desirak hantxe utzi nituen, zu gosaltzera gonbidatu aurretik...