goizaren zain...

Goizean, egunaren lehen izpiak leihotik sartzen direnean, esnatzen hasten naiz, astiro. Maindireei heltzen diet, bertan iraundu nahian. Eta zu nire ondoan zaudela imajinatzen dut, eta zure azala irudikatzen dut. Eta berehala zutitzen zait zakila. Handia eta gogorra jartzen zait. Eta maindireak alboratuz eskua sartzen dut galtzontziloaren azpian. Eta nire izterrak laztantzen hasten naiz. Barrabiletara igo eta leun leun zakilara ailegatzen naiz. Eskuarekin gogor hartzen dut zakila, beheko partetik. Eta astiro igotzen dut zakil osoan. Puntara ailegatzean han gelditzen naiz. Begiak ixten ditut eta zure kurbak irudikatzean kolpe batez jaisten dut eskua eta berarekin batera zakilaren azala. Eta nire gainean irudikatzen zaitut. Eta beste behin larrua jotzen ari garela imajinatzen dut. Eta eskuaren mugimenduak azkartu. Eta ohartzen naizenerako, zure irudia buruan dudala, maindireak zikindu ditudala konturatzen naiz. Eta orduan bai ez dudala altxatzeko batere gogorik... baina eguna hasteko modu ederra delakoan nago...