Eta bakarrik geratu ginen tabernan. Kamareroa ezagutzen zenuela esan zenidan eta barruan utzi gintuen. Gauaren ondorengo desolazio horretan. Barrara igo zinen, mediak orkatiletaraino jaitsi eta hankak zabaldu. Ni, miazkadak ematera joan nintzen. Baina ezetz, ez zela momentua esan zenidan. Eta alua igurtzen hasi zinen nire aurrean. Orduan, tabernako butaka horietako batean eseri nintzen. Zu barratik jaitsi eta nigana etorri zinen. Praka erantzi zenidan eta nire hankarte gogortua airean utziz, nire gainean eseri zinen. Aurrez aurre geunden biok, zure barruan, butaka horren gainean. Larrua jo egin zenidan nire lepoan miazkadak eta hozkadak egiten zenituen bitartean. Larru-jotze ederra gaueko ordu txikietan. Baina eguzkia atera aurretik joan behar zinela esan zenidan. Eta eguzkiaren lehenengo izpiekin batera desagertu zinen, bat-batean, banpiro bat izango bazina bezala. Eta han geratu nintzen ni, butaka horren gainean, biluzik, nola desagertu zinen ikusten...