Zure etxera heldu nintzenean, benetan maltzur aurpegia zenuela iruditu zitzaidan. Irribarre hori ezagutzen dut. "Gaur zerbait berria" esaten duzunetako irria baita. Halere, ez nuen deus ere imajinatu nahi eta ez nuen deus ere espero. Kafea hartzera gonbidatu baininduzun, besterik ez. Eta halakoetan, biok bagenekien batzuetan larrua jotzen genuela eta beste batzuetan, ordea, ez. Kafea zerbitzatu zenuenean logelan desagertu zinen. Nik, goilaratxoari ematen nizkion bueltan, kikara barruan. Eta bat-batean, zetazko bata bat jantzirik agertu zinen nire aurrean... Mando moduko bat eman zenidan eta nik, mando horri, harriturik begiratu nion. Zer demontre da hau? Galdetu nizun. Ikusiko duzu, erantzun zenidan, baina aurretik zure arropa nahi dut. Arropa erantzi nuen eta biluz-biluzik geratu nintzen. Orain, esan zenidan, agintzen dizudanean botoia sakatu. ????? Harriturik jarraitzen nuen guztiz. Baina orduan ulertu nuen. Bata kendu eta zure gerriaren inguruan zeneraman aparailu berria ikusi nuen. Eta hori? Hori nire tximeleta magikoa da, zuri plazerra ematen dizudan bitartean nire altxorra ere gustura-gustura egongo da. Atzo bertan oparitu zidan lagun batek eta... zurekin probatzeko agindu zidan... Hitz horiek esan eta nire hankartera makurtu zinen. "Gaur zerbait berria, badakizu", esan zenidan nire zakila irentsi aurretik. Hankartea jan ta jan aritu zinen. Une batean, burua altxatu eta esan zenidan: botoia sakatu. Nik botoia sakatu eta tximeletaren soinua zure alutxoaren gainean entzun nuen. Mmmmm, esan zenuen berriro ere nire hankartera makurtaraziz. Eta zakila jaten zenidan bitartean, esku biak libre zenituenez, nire ipurmasailetan jarri zenituen, eta nire ipurtzuloarekin jolasten ere aritu zinen. Tximeletaren hegaldi eder horretan hegal egiten ari nintzen ni neu, eta nire atzeko zuloan zure hatza sartzen zen bitartean, zure ahoak nire hankarte gogor-gogorra irensten zuen. Zure aurpegian ere plazerraren zantzuak antzeman nituen. Tximeleta badabil, pentsatu nuen zure ahoan isuritzean...