Kalean egiten duen hotz ikaragarritik ihes eginez heldu naiz etxera. Barrura sartu eta berogailua tope-tope jarrita duzula ohartu naiz. Hotzagatik izango dela pentsatu dut. Gauzak utzi eta etxetik bilatu zaitut. Ez zaudela dirudi. Egon gelan ez, lo gelan ezta ere... Sukaldera hurbildu naiz eta hortxe topatu zaitut. Irribarretsu begiratzen didazu. Leiho parean zaude. Ez hurbildu, agindu didazu. Gortinak ireki eta atorra kendu egin duzu. Bularretakorik ez daramazu eta goiko partea biluzik erakutsi duzu. Niri eta nahi duen auzokideri. Zure prozesu osoa ikusi nahi dut, esan didazu. Zer?, galdetu dizut. Ni zure aurrean biluztea nahi baduzu, erantzi zure arropa guztia oraintxe bertan! Eta gehiago pentsatu gabe arropa erantzi eta zure aurrean larru gorritan geratu naiz. Hotzagatik izango da ere, edota kaletik etorri berria naizelako, baina zakila oraindik pittin bat lokarturik daukat, ez guztiz, hori ez... Irri egin duzu. Prakaren botoia askatu eta eranzten hasi duzu. Astiro astiro erantzi duzu praka eta tanga morea, mediak eta ligeroa daramatzazula ikusi dut. Behetik gora, nire hankartea nola altxatzen den ikusteko aukera izan duzu. Eta badakit gustatu zaizula. Zugana joateko asmoa agertu dut, baina ezetz. Ez mugitzeko agindu didazu. Ezin zaitut ikutu. Aulki bat eskaini didazu, hori bai, eser nadin. Eta nire biluztasunean aulkian eseri egin naiz. Praka kenduta duzula, tangarekin jolasten hasi zara. Zure eskuak tangaren azpitik sartu dituzu eta, alua laztantzeaz gain, oihala kanpora eta barrura mugitzen duzu. Buelta eman eta gauza bera egin duzu zure ipurmasailak erakutsiz. Dorre eiffel baino altuagoa daukat jadanik hankartea. Tanga erantzi duzu azkenik, mediak eta ligeroa erantzi gabe. Eta ahoan jarri didazu. Lurrean etzan zara, nire aurrean. Hankak zabaldu eta zure eskuekin lanean hasi zara. Atzamarrak, zure zukuarekin busti dituzu. Altxatu egin zara. Tanga kendu didazu ahotik eta zure atzamarrak eskaini dizkidazu. Nik hatzak miazkatu dizkizut, gogoz. Orduan tangarekin estali dizkidazu begiak. Eta ez mugitzeko agindua errepikatu didazu berriro. Zure eskuak ez ditut sentitzen, ez nauzu laztantzen, baina batbatean zure ahoa sentitu dut nire zakila zeharkatuz. Punta miazkatu didazu, xuabe-xuabe, eta zure mihiak zirkuluak egin ditu horren inguruan. Horrela eman duzu tarte bat, ni erotu nahian. Gero, gutxien espero nuen unean ia zure eztarriraino hondoratu duzu nire buztana, eta hor geratu zara, mugitu gabe, ukitu gabe. Nik ezin dut gehiago, zure ahoa beroegi dago. Nire hankartea sutan dago eta opari bat dakar zuretzat. Nire zuku osoa edan duzu. Ahoa hankartetik altxatu eta musu heze bat eman didazu. Gure zukuak nahastu egin dira gure ahotan... Eta auzokideak gure jolasen lekuko izan dira, beste behin...