Hona etorri zara gaur. Ezin ginen etxera joan eta hiriko karriketan zehar galdu egin gara. Zure praka bakero estuek markatu didate bidea. Zer egin nahi zenuen ez nekien. Zertaz hitz egin ezta. Baina zure begietan desiraren kaligrafia irakur zitekeela iruditu zait. Nire begietan irakur zitekeen antzekoa. Harresietara hurbildu gara. Hotza zara? Galdetu didazu. Pixka bat agin bai, esan dizut. Eta zer egin dezaket hotz hori uxatzeko? Esan didazu. Albo guztietara begiratu duzu. Eskutik heldu didazu eta, harresien arteko txoko apartatu batera eraman nauzu. Praka jaitsi duzu eta zure ipurdiaren edertasuna oparitu egin didazu. Orain hotza zara? Errepikatu duzu. Ez, ez naiz hotza, esan dizut. Erromes batzuk zeharkatzen dute ondoko bidea, hiri erdira. Batek guri begira geratu dela iruditu zait. Morbo gehiago eman dit. Zeren zain zaude? Esan didazu. Ezeren zain, esan dizut praka jaisten dudan bitartean. Aurrera makurtarazi zara eta zure eskuekin zuhaitz baten enborra hartu duzu. Nahi duzuna egidazu, esan didazu.

Zure ipurmasailak musukatu ondoren tanga jaitsi dizut astiro-astiro, beste erromes batek begira somatu dudan bitartean. Praka eta tanga orkatiletan dituzula ene zakila kokatu dut zure atzeko parte horretan, zure ipurmasailen artean. Horrela jolastu egin dugu tartetxo batean. Gero, zure barruan hondoratzeko eskatu didazu. Eta nik, zure desirak bete egin ditut. Hondoraino sartu dizut, naturaz disfrutatzen dugun bitartean eta kuxkuxero baten begirada nabaritzen dugun bitartean... Politagoak ikusi ditut gaur inguratzen gaituzten harresiak...