11/11/2007

Orain ezin didazu esan lokarturik zaudenik. Auzokide guztien begibistan gaude, zuk nahi duzulako. Baina niri zure jolasa jarraitzea gustatzen zait. Altxatu duzu ipurdia. Eta tanga morea belaunen alturan duzula zure ipurmasailak eskaini dizkidazu, ireki egin dizkidazu. Eta nik begiratzen zaitut. Eta etorri naizenetik bazenekien gogor-gogor nengoela. Eta gogorrago jarri naiz orain. Eta argi bat dakusat aurreko leiho batean. Norbaitek ikusiko gaituela esan dizut. Eta zuk irri egin duzu. Hori da nahi zenuena. Eta ipurmasailak gero eta gehiago ireki dituzu. Goza dezan gurekin batera, esan didazu, zergatik ez? Eta ene zakila zure kobazulora zuzendu dut. Kobazulo estuenera, oraingo honetan. Eta berriro egin duzu irri. Eman, esan didazu. Eta nik eman dizut, leihotik begiratzen dugun bitartean...

3 comentários:

Idatzi disse...

Nork begiratzen gaitu? Hori da hori morboa...ez al duzu arrisku hori berotasunarekin batera sentitzen? Ez al duzu nabaritzen zure zakila gogorrago jarri zaizula hortaz konturatu zarenean. Eman, eman duzun guztia, bizilagunentzako, baina bereziki niretzako. Eraman nazazu gaur gauez ere plazerraren paradisu pribatura.

Anónimo disse...

Nire zakila gogor gogorra jarri da. Zure azala ukitzean eta edonoren begiradapean egon gaitezkeela pentsatzean. Ematen dudan guztia zuretzako da. Zure plazeraren paradisu pribatuaren erregea izan nahi dudalako...

Idatzi disse...

Paradisurako bidea badakitzu, eta bertara sartzeko giltza lortzea ez zaizu oso zaila egingo..Nola lortu asmatuko duzula ziur nago. Erakutsidazu zakil gogor gogor hori, gertutik ikusi eta konprobatu nahi dut. Emaidazu guztia, eman ahal duzun dena eta gehiago.