16/12/2007

Gutxien espero nuenean agertu zinen. Eta ez bazintudan espero ere, gutxi behar nuen zure presentzian berotzeko. Erosiak zenituen gauzak sukaldean uztera sartu zinen. Eta ezustekoa eman nahi nizula pentsatu nuen. Badakit nola gustatzen zaizun halakoak egitea. Zuk bai ez zenuela nire erasoa espero! Sukaldean sartu nintzen zure atzetik. Poltsak utzi bezain laster, prakak jaitsi nizkizun. Zapatetaraino. Harrituta geratu zinen. Zer egiten ari zara? Ssssssss. Esan nizun. Zure tanga zuria ere erantzi nuen astiro. Eta zure ipurdia kontenplatu ondoren buelta eman nizun. Aurrez aurre geratu ginen. Besarkatu ginen eta zure alu biluziak nire praka azpian altxatzen zena konprobatzeko aukera izan zuen. Gerrikik altxatu zintudan eta mahai gainean eserita geratu zinen. Ni belaunikatu nintzen zure aurrean eta hanketan eta izterretan miazkadak eman ondoren, nire helburura hurbildu nintzen. Afaldu gabe nago, esan nizun. Eta alutxoan sartu nuen nire mihia. Poliki-poliki, zure hankak laztantzen nituen bitartean. Mihia gora eta behera mugitu nuen zure alutxoan. Eta gero eta hezeago zeundela ohartu nintzen. Gora eta behera. Eta altxorra ere errepaso ederra jaso zuen. Eskuak nire buruaren gainean jarri zenituen ni gidatu nahian. Nire mihiak bere lana jarraitzen zuen. Afaltzeko plater goxoagorik ez dago. Eta sukaldea ere, afaltzeko leku aproposa bada, ezta? Zure zukua zaporeztatu nuen behin eta berriro. Motel baina gelditu gabe. Isuri zinenean altxatu eta muxu luze bat eman nizun...



2 comentários:

Idatzi disse...

Dudarik gabe, ez dago afari hobeagorik iñondik iñora.

Kabaretari disse...

Noizko afaltzeko gonbidapen hori?