Zure etxean utzi zaitut. Baina ez gara denbora luzez urrunduko. Gasolindegira noa, atzo edan ez genuen likore horren bila. Zu etxean gelditu zara, lehortzearen aitzakiarekin. Gasolindegia da ordu hauetan irekita dagoen bakarra. Gustukoa duzun likorea erosi egin dut. Ez dakizu zenbat gauza bururatzen zaizkidan likorea eskuetan dudalarik. Etxera joan naiz ziztu bizian, lotan aurkitzeko beldurra dudalako. Baina hau ene ezustekoa. Etxeko atariaren aurrean itxoin nauzu. Larruzko korsè hura jantzita daramazu, eta mediak, berriro mediak. Tangarik gabe oraingo honetan. Lurrean etzanarazi dizut. Likorea dastatzeko unea heldu dela badakizu. Nire mihian bota dut pixkat eta zure lepoaren gainean miazkada batzuk ematen hasi naiz. Trago txikitan edaten jarraitu dut, lepotik behera jaisten naizen bitartean. Korsèk galarazten dit zure bularretara iristea, baina beste altxor preziatu bat daukat begibistan. Mihia busti dut likoreaz eta zure klitoria busti dut. Mmmmmm. Likorea eta zure zukuak! Niretako jantzi zara horrela eta zure saria izango duzula badakizu. Nire mihia trebea da jadanik zure gorputzean. Zure altxor txikia da gaur, nire saria irabazi duena. Eta hantxe, mihiarekin laztantzen dizut, gora eta behera, alde batetik bestera, zirkulu txikiak eginez, noizean behin likoreari trago bat ematen diodan bitartean. Eta zure eskuak nire buruaren gainean jarri duzu, eta bide horretan gidatu nauzu, bukatu arte, zure plazerezko espasmoak sentitu ditudan arte.
Burua altxatu dut orduan eta galdetu egin dizut: tragorik nahi?