TOPAKETA BI "TEMPO"TAN

PRIMO TEMPO

- Nahi dituzun ostegun guztiak emango dizkizut, plazerraren truke- esan zenidan emailean jaso nuen mezu horretan.

- Gasteizko etxeko oherik handiena ezagutuko nuke gustura- erantzun nizun nik.

- Gasteizera etorriko zinateke? – Dudatu zenuen.

- Jakina!, hala eskatzen badidazu, bederen...

- Eta zuk uste elkarrenganako erakargarritasuna benetakoa izango dela?- planteatu zenidan.

- Pentsatzen dut baietz- hausnartu nuen- eta hala ez balitz barre batzuk egin ditzakegu trago batzuen artean, ezta?

- Ados.

- Orduan, nahi duzunean data jarri- esan nizun.

- Oporretako ostegun bat baldin bada? Etxean ez da inor egongo eta goxo goxo egon gaitezke.

Data adostu genuen eta Gasteizen bertan elkartu ginen. Musu lotsatiak eman genizkion elkarri. Gauza arruntez mintzatu ginen eta trago bat hartzera eraman ninduzun. Lehenengo momentutik nabaritu genuen erakargarritasuna benetakoa izan zitekeela. Nire begiek zureetan kiribildu ziren lehenengo tragoarekin. Zureak nireetan. Baina bigarren tragoarekin zure bularretaraino eraman nituen begiak. Zureak nire praka bakeroari begira nabaritu nituen, batez ere komunera joan nintzenean. Eta gustatu zitzaidan ipurdia nola begiratzen zenidan ohartzea.

Komunetik itzuli eta etxean zerbait jan genezakeela esan zenidan.
- Ni behintzat gose nago- izan ziren zure hitzak.
- Ados nago- Esan nizun- eta gainera, gaur ez dut mozkortu nahi, zure gorputzaz ez bada- ausartu nintzen esatera.
Distira berezi bat nabaritu nuen orduan zure irribarrean.
- Nire gorputzaz mozkortu?- Erantzun zenidan- Mozkortuko gara ba!
Tabernatik atera ginelarik, ohartu zinen ene prakaren barruan zerbait mugitu behar izan nuela. Zerbait handiturik nuela eta gora jarri behar izan nuela mina ez sentitzeko. Tabernako atean bertan, lotsatiki, eskua eraman zenuen nire hankartera.
- Gogorra daukazu jadanik, ezta? – Galdetu zenidan.
- Zu bezain heze nago lehenengo trago hartu dugunetik- Erantzun nizun...
Bidea motza egin zitzaidan eta etxea erakutsi zenidan.
- Afaltzeko ordua- Esan zenuen.
Baina sukaldera eraman ordez oherik handiena duen gelara eraman ninduen. Sofan eseri zinen eta horrela esan zenidan:
- Biluztuko zara niretzat?
Lotsaz beterik geratu nintzen. Nire aurpegira, kolore gorriak nola igotzen ziren ohartu nintzen. Baina lotsa gainditu nuen, ahal izan nuen moduan. Zuretzako biluztu nahi nuen nire gorputza. Jertsea kendu nuen. Ondoren kamiseta, zapatillak, galtzerdiak... Praka kendu aurretik buelta eman nuen, eta zuri morboa ematen zizun ipurdia eskaini nizun. Praka jaitsi nuen eta galtzontzilotan geratu nintzen. Galtzontziloaren azpitik ene hankarte gogorra nabari zitekeen.
- Etzan ohean- Agindu zenidan.
- Zer?
- Ohean etzateko, faborez. Ohea ezagutu nahi zenuen, ezta? Ba ongi erakutsiko dizut...
Ohean etzan nintzen. Zu hurbildu zinen eta bat-batean ohartu nintzen zapi batzuk eramaten zenituela. Bi zapiekin, oheko goiko partean lotu zenituen nire eskuak. Ondoren ene galtzontziloa jaitsi zenuen eta beste bi zapiekin, hankak lotu zenizkidan oheko beheko partean.
- Niretzako, nire fantasietarako zaitut orain- Esan zenuen nire zakila besarkatu ondoren.
Sufriarazi nahi ninduzula argi neukan. Ni ezin nintzen mugitu eta zu hasi zinen biluzten. Lehendabizi soineko beltza kendu zenuen. Ondoren bularretako estua. Tanga beltza txikia eta rejadun mediekin soil-soilik geratu zinen.
- Itxoidazu segundo bat- Esan zenidan gelatik ateratzen zinen eta nik zure atzeko parte ederra behatzen nuen bitartean.

Marrubizko marmelada bote batekin itzuli zinen gero. Horrekin zer egin ahal genuen, pentsatu nuenerako, marmelada nire ezpainetan jartzen zenuela nabaritu nuen. Ondoren ene titiburuetan zabaldu zenuen marmelada. Zilborraren inguruan ere bai eta, azkenik, ene zakil osoa, goitik behera, marmeladaz bete zenuen, astiro, presarik gabe.
Zure lehenengo erasoa nire ezpainen kontra izan zen. Bertan, musu luze eta heze batean jan zenuen jarritako marmelada guztia.
- Gose nengoela esan dizut- Esan zenidan irribarretsu.
Ondoren titiburuen txanda izan zen. Eta plazerraren atariraino eraman ninduzun une batez. Zilborrarena jan zenuenean nire zakila irensteko irrikitan nengoen, lehertzeko zorian.
Orduan altxatu zinen eta tanga txikia, poliki-poliki kendu zenuen nire aurrean. Horrekin estali zenizkidan begiak. Ez zintudan ikusten baina nabaritzen zintudan. Une batetik bestera zure ahoa nire buztana jaten imajinatzen nuen. Eta gero eta beroago nengoen. Ukitze hutsarekin isuriko nintzela pentsatzen nuen. Baina beste norabidea hartu zuen jolasa orduan. Bat-batean zerbait nabaritu nuen ahoan.
- Luzatu mingaina- Entzun nizun.
Mihia atera eta marrubizko marmeladaren zaporea dastatu nuen zure alutxo goxoan.
- Mmmmm- Esan nizun-
Baina ez nuen deus gehiago ere esan. Marmelada eta zure alutxoaren zukuaren nahasketak erotu ninduen eta mingaina goitik behera paseatu nuen zure alutxo osoan zehar. Barruraino sartu ere, sartu egiten nuen. Hortik minutu pare batera zure oihuek konfirmatu zidaten nire helburua lortuta zegoela.

- El turno del caballero- Esan zenidan.
Eta nire hanka zabalduen artean kokatzen zinela nabaritu nuen. Eskuekin barrabilak laztandu zenizkidan. Eta orduan, tupustean, zure eztarriraino nire zakila hondoratzen zenuela sentitu nuen. Hondoraino sartu zenuen eta han geratu zinen. Mugitu gabe, marmelada dastatzen zenuen bitartean. Ez gora ez behera. Horrela, mihiarekin nire hankartearen azala dastatzen. Eta isuri egin nintzen. Eta ene marmelada marrubi zaporearekin dastatu zenuen zure ahoan. Begietatik tanga kendu zenidan eta nire ondoan etzan zinen, nire bularra besarkatuz. Manta gure gainean jarri eta ni askatu gabe, lotan geratu ginen biok.

********

SECONDO TEMPO

Ez dakit zenbat denbora egongo ginen horrela. Esnatu nintzenean “gerra” gehiago nahi zenuela ohartu nintzen.
- Bigarren platerra dastatzeko prest?- Esan zenidan.
- Eta nola egingo duzu labea berotzeko?- Esan nizun- Aurrekoa baino askoz zailagoa izango duzu oraingo honetan...
- Erronkek jartzen naute...- Esan zenidan- eta trikimailuak ere ezagutzen ditut.
Ene hankartera, berriro ere jaitsi zinen. Oraingo honetan zure ahoa, nire zakilaren puntan geratu zen. Eta ezpainekin inguratu zenuen. Operazio horretan zeunden bitartean, zure eskuekin nire ipurmasailak hartu zenituen eta poliki-poliki, zure atzamar bat, ene ipurtzuloraino inguratzen zela nabaritu nuen. Han jolasten geratu zinen eta lehen baino gogorragoa nengoelarik gelditu egin zinen.
- Ondo nire esklabua? – Esan zenidan irribarretsu
- Ondoegi- Esan nizun- baina orain ez gelditu han, jarraitu!
Eta jarraitu egin zenuen, baina beste modu batez. Zure eskuekin ene zakila hartu zenuen eta zure alutxora eraman zenuen. Barruraino sartu zenuen. Ni, loturik jarraitzen nuenez ezin nintzen mugitu eta zu, oeste basatian egongo bazina bezala zamalkatu ninduzun. Oeste basatian, edo toro mekanikoan, ez dakit. Baina zure mugimenduek erotzen ninduten. Gora eta behera mugitzen zinen lasaitasunez, eta zure gerriak ere, zirkuluak marrazten zituen nire gainean, alboetara. Ez nekien ea isuriko nintzen, baina benetan gogorra neukan zakila. Eta benetan goxoa sentitzen nintzen zure barrualdean. Zure eskuak nire bularrean jarri zenidan eta oihu batek abisatu zidan korritu egin zinela.

Baina gau horretan indartsu zeunden. Buelta eman zenuen eta, lau hanketan nire aurrean geratu zinen, zure ipurdia eskainiz. Marmelada zure atzamarrekin hartu zenuen eta ipurdiraino eraman zenuen. Hor igurtzi zenuen, ikuskizun ikaragarria eskainiz. Orduan jaitsi zinen. Eta niri sorbalda ematen, zure esku batekin hartu zenuen ene zakila. Pittin bat gehiago jaitsi zinen eta zakila ipurtzulotik sartzen hasi zinen. Lehen punta, gero pixka bat gehigo, pixka bat gehiago... Ez dakit noraino sartu zenuen. Burua galduta neukan. Zure katu-sorbalda posizio horretatik ikusteak liluratzen ninduen. Eta zure ipuditxo goxoa, nire zakilan zehar gora eta behera, gora eta behera. Esku bat eraman zenuen alutxora eta burua aurrera makurtu zenuen. Gure oihuek biok batera isuri egin ginela esan ziguten.

Zapiak kendu zenizkidan eta rejadun mediekin, nire ondoan geratu zinen lo, oraindik ezagutzen ez nuen aingerutxo aurpegi horrekin. Zerura eraman ninduen aingerutxo bihurriarena, hain zuzen ere...